Leveranciersinfo

Voor het verzamelen van de informatie in dit hoofdstuk werden verschillende leveranciers van stookinstallaties en branders gecontacteerd:

• Viessmann Belgium
• Oertli Distribution Belgium/DeDietrich
• Mampaey bvba
• Riello
• Belgian Boiler Company (BBC-Loos)
• Kara Energy Systems (Nederland)
• Imtech Industry International B.V (Nederland)
• SRM-Maseth
• Callens-EMK
• Weishaupt
• Blockdias

Belangrijke algemene conclusies en inzichten uit deze contacten:

Nieuwe stookinstallaties binnen de kleine vermogensrange worden voornamelijk ingezet voor gebouwenverwarming. Bij vervanging van oude installaties door nieuwe valt op dat doorgaans de vermogens een stuk lager liggen dan die van de oude installatie. Dit is voor een groot deel te wijten aan de getroffen energiebesparende maatregelen. Het brandstofverbruik vermindert nog meer dankzij de hogere efficiëntie van de ketels, maar ook dankzij de verbeterde dimensionering. Vaak bestaat de installatie uit een cascade van kleinere installaties. Dergelijke cascadesystemen (vaak tegen een beperkte meerkost) worden vaak verkozen boven een enkele stookketel om verscheidene redenen:

• Operationele zekerheid;
• Efficiëntere deellast werking en daardoor lagere NO_x-emissies (vervat in optimale werking & dimensionering);
• …

De grotere stookinstallaties, ingezet voor gebouwenverwarming of procestoepassingen, worden steeds vaker uitgerust met technieken om voornamelijk de energie-efficiëntie te verbeteren, zoals rookgascondensatie, zuurstofregeling en frequentiesturing (zie 4.3 Verhogen energie-efficiëntie). Het hogere rendement zorgt ook hier voor een dalende trend qua vermogens bij vervanging. Een erg belangrijk punt hierbij is wel de vuurhaardbelasting: deze mag niet te hoog zijn met het oog op NO_x-emissies. In Nederland, waar de NO_x-emissiegrenswaarde een stuk lager ligt dan bij ons, zijn soms de beste brandertechnieken niet voldoende om NO_x-emissies laag genoeg te houden in stoomketels. Daarom wordt de ketel vaak groter gedimensioneerd met het oog op een lagere vuurhaardbelasting en dus beperking van NO_x-emissies zodat secundaire maatregelen niet nodig zijn.

De installaties binnen de beschouwde vermogensrange, worden meestal gestookt met aardgas of gasolie verwarming en residuele brandstof.Toepassing van kleine of middelgrote stookinstallaties op steenkool werden enkel vermeld binnen de tuinbouw, waar het voornamelijk installaties beneden de 5 MW_th betreft (persoonlijke communicatie Blockdias, 2011).

Kleine en middelgrote stookinstallaties zijn zelden uitgerust met end-of-pipe technieken om emissies te beperken. Zeker voor wat betreft NO_x, wat het grootste probleem vormt bij gas- en oliegestookte installaties, wordt de voorkeur gegeven aan primaire maatregelen. Voor wat betreft zwavelemissies, blijken de meeste leveranciers vooral aandacht te besteden aan de gebruikte brandstof, met name stookolie met een laag S-gehalte. De meeste van de leveranciers vermelden SO₂ dan ook zelden of nooit als een probleememissie, mede dankzij het feit dat gas als brandstof steeds meer terrein wint. Enkel bij installaties op steenkool worden af en toe end-of-pipe technieken voor emissiereductie toegepast. Bij vlamkolenketels is zowel voor NO_x (ureuminjectie=SNCR) als stof (multicycloon) rooksgasreiniging nodig om aan VLAREM te kunnen voldoen. Bij antracietketels kunnen goed ontwerp en procesvoering wel de huidige normen garanderen (persoonlijke communicatie Blockdias, 2011).

Uit gesprekken met leveranciers blijken volgende waarden haalbaar voor nieuwe installaties beschikbaar op de markt, met name door primaire maatregelen zoals lowNO_x-branders, optimale verbranding, regeling,…:

• Aardgas:
  
  • Tot 20 MW: NO_x=80 mg/Nm³ (3% O₂) (premix branders)

CO=100 mg/Nm³ (3% O₂)

• > 20 MW:     NO_x=100 mg/Nm³ (3% O₂)[1]

• Gasolie verwarming:
  
  • 300 kW – 5 MW:     NO_x=185-210 mg/Nm³
  • 5 MW – 22 MW:      NO_x= 230 mg/Nm³ (3% O₂)

CO=ca. 100 mg/Nm³ (3% O₂)

SO₂ wordt gereguleerd door S-inhoud: ongeveer 170 mg SO₂/Nm³

• Residuele brandstof:
  
  • Geen praktische info over gekregen. Derden A. et al (2005) vermeldt:
    • 525 mg NO_x/Nm³ bij primaire maatregelen
    • 1700 mg SO₂/Nm³
• Andere gassen, zoals stortgas, mijngas, …:
  
  • Geen informatie verkregen van leveranciers. In de literatuur worden meestal iets hogere emissiewaarden vermeld dan voor aardgas, maar verschillende bronnen lopen hier uiteen.
  • Voor andere gasvormige brandstoffen worden doorgaans andere emissieniveaus opgegeven dan voor aardgas. In de Duitse TA Luft wordt voor andere gassen dan aardgas als NO_x-emissiegrenswaarde 200 mg/Nm³ (3% O₂) gehanteerd, in plaats van 110 mg/Nm³ (3% O₂). In het Nederlandse BEMS wordt gesteld dat, wanneer andere gassen dan aardgas worden verbrand, de emissiegrenswaarden moeten worden gecorrigeerd met een factor welke afhankelijk is van de onderste verbrandingswaarde van het gas:

De emissiegrenswaarde voor een gas met een hogere verbrandingswaarde zal dus hoger worden dan de emissiegrenswaarde van aardgas, bijvoorbeeld 70 mg NO_x/Nm³, de emissiegrenswaarde voor een gas met een lagere verbrandingswaarde wordt lager.

Deze cijfers zijn de beste die werden meegedeeld als haalbaar. Vooral voor NO_x blijkt dat een verbetering (t.o.v. de huidige normen). Uiteraard zijn deze emissiegrenswaarden gemiddeld haalbaar en zullen bepaalde omstandigheden (zoals belastingsgraad) of ontwerpparameters een invloed hebben op het emissieniveau.