Zoutbaden: de vrijkomende afvalwalwaters opvangen en op een passende manier zuiveren die functie is van de gebruikte zoutmengsels

Moderne zoutbadlijnen werken afvalwatervrij. Bij bestaande zoutbadlijnen kan eventueel nog afvalwater ontstaat, dat vervuild is met de zoutmengsels uit de zoutbaden.[1] Deze bevatten cyanides, nitrieten, sulfiden, cyanaten.

Deze afvalwaters moeten dus intern behandeld worden of extern afgevoerd worden naar een installatie die geschikt is voor de verwijdering van deze stoffen.

Technieken voor de verwijdering van deze stoffen zijn beschreven in volgende technische fiches:

• ­oxidatie van cyanide;
• oxidatie of reductie van nitriet;
• neerslag van sulfide met b.v. ijzer(II) of Fe(III): indien sulfide samen met cyanide voorkomt wordt sulfide mee geoxideerd tot sulfaat;
• neerslag van barium en vergelijkbare metalen door hydroxideprecipitatie.

Doorgaans kunnen deze bewerkingen gecombineerd worden in een tweetal stappen b.v. eerst chemische oxidatie, daarna neerslagvorming.

[1] Deze worden in de milieu-literatuur en –wetgeving veelal nog aangeduid als hardingszouten, alhoewel zoutbaden voor thermische oppervlaktebehandeling gebruikt worden en niet voor (kern)harden.