Beperken van de behandelingstemperatuur

Beschrijving

Procestechnisch is de optimale temperatuur deze waarbij het mengsel een viscositeit heeft die geschikt is om een goede menging mogelijk te maken. Deze temperatuur is afhankelijk van de toepassing en de te produceren asfaltsamenstelling.

Een te hoge behandelingstemperatuur moet vermeden worden, zowel voor het bitumen, als voor de minerale materialen en de asfaltgranulaten. Deze hebben elk hun eigen temperatuursprofielen:
 

• bitumen: 160 à 170 °C
• granulaten (steenslag en zand): tot 200 °C (of meer, bij oververhitte granulaten in het geval van koude toevoeging)
• asfaltgranulaat: max. 130 °C

De paralleltrommel moet ook zo afgesteld zijn dat de asfaltgranulaten langzaam en best niet boven 130 °C opgewarmd worden.

Toepasbaarheid

Er zijn geen technische beperkingen. Het is belangrijk om een goede monitoring uit te voeren. Zo worden niet alleen emissies beperkt maar ook het aantal asfaltmengsels dat niet voldoet aan de gewenste kwaliteit en specificaties.

Milieuaspecten

Testen in laboratoria tonen aan dat vanaf 150 °C meetbare zeer lage emissies ontstaan van simpele aromaten en 2- en 3- ring PAK. Hoe hoger de temperatuur, hoe hoger de concentratie van de bitumendampen. Bij temperaturen boven 190 á 200 °C ontstaan ook de PAK met grotere ringstructuren (5- en 6-ring PAK) die mogelijk een verhoogd toxicologisch potentieel hebben (Clifford R.Lange et al, 2007).

In het temperatuursgebied (ca. 110 à 170 °C) waar de productie van asfalt plaatsvindt, halveert de bitumendampvorming voor elke daling van 10 °C. Door de temperatuur van het bitumen, van het asfaltmengsel en van de verwarmde asfaltgranulaten zo laag mogelijk te houden, kunnen de VOS- en geur-emissies beperkt worden.

Financiële aspecten

De techniek vergt geen investering, maar wel een grondige kennis van het proces. Procedures voor verschillende mengsels moeten voorzien worden. Als het proces geautomatiseerd is, kan dit a.d.h.v. specifieke programmaties per type asfaltmengsel.