Uitvoeren van periodieke lekdichtheidstesten

Beschrijving

Lekdichtheidstesten op gevoelige installatie-onderdelen:

De lekdichtheid kan worden aangetoond door middel van een heliumlektest, of een gasmengsel bestaande uit waterstof en stikstof (traceergas). Het nadeel van deze methode is dat eerst alle waterstof uit de leidingen verwijderd moet worden (wat gaat over een verlies van ca 400-500kg). Daarna wordt er gespoeld met N₂ om ervoor te zorgen dat er geen explosief mengsel meer aanwezig is. Aangezien dit als gevolg heeft dat er veel waterstof wordt verspild, en het station gedurende deze operatie niet bruikbaar is (verlies aan omzet), wordt deze methode slechts toegepast voor eerste ingebruikname, na grote reparaties, na grote lekkages, en na belangrijke aanpassingen in de installatie. In alle andere gevallen wordt een alternatieve lekdichtheidstest voorgeschreven, zoals in de volgende paragraaf is beschreven.

Een alternatieve lekdichtheidstest waar het waterstof niet verwijderd dient te worden bestaat erin om in eerste instantie het waterstof in de leidingen onder druk te brengen en gedurende een aantal uren de drukverschillen te monitoren. Indien deze metingen aanleiding geven tot het vermoeden van “grote(re)” lekken, kan overgegaan worden tot het testen met een traceergas (zoals hierboven beschreven).

Naast fysische lekdichtheidstesten, zijn frequente wekelijkse visuele inspecties en maandelijkse inspecties met een schuimtest o.b.v. een onderhoudsschema (zie ook het keuringsschema in bijlage A) ook aangewezen. Waterstof heeft een lage viscositeit en hierdoor kunnen kleine atomen opgenomen worden in materialen, wat verbrossing van materialen mogelijk maakt. Degradatie van deze materialen kan zichtbaar worden aan de buitenkant door de ‘staat’ van de verflaag te controleren, en kan tijdig opgemerkt worden door visuele inspecties (Tretsiakova-McNally).

Volgens het PGS 35 document is het aangewezen om een jaarlijkse controle uit te voeren door de exploitant (of een door hem aangestelde installateur), en een vijfjaarlijkse keuring door een milieudeskundige erkend in de discipline voor gassen of gevaarlijke stoffen. De ISO-norm schrijft voor om lekdichtheidstesten uit te voeren na elke reparatie, en periodiek volgens de instructies van de fabrikant.

Lektesten tijdens de aflevering van waterstof:

Een “lektest voorafgaand aan vulling” wordt doorgaans uitgevoerd voor elke tankbeurt. Deze test staat uitgebreid beschreven in de SAE J2601: Fueling Protocols for Light Duty Gaseous Hydrogen, en de J2799: Hydrogen surface vehicle to station communications hardware and software, en is tevens ook opgenomen in de ISO 19880 norm onder paragraaf 8.4.8 “Pressure integrity check (leak check)”:

“De besturingssystemen op tankstations worden ontworpen om de integriteit van de brandstofslang, de breekkoppeling, het koppelstuk, en de aansluiting op het voertuig te verifiëren vóór dat er getankt wordt. De integriteitstest zal een significante drukdaling detecteren die aangeeft dat een lek aanwezig is, en zal de noodstop activeren”.

Toepasbaarheid

Lekdichtheidstesten zijn algemeen toepasbaar.

Voordeel voor milieu/veiligheidsniveau

Deze maatregel zorgt ervoor dat processtoringen worden beperkt en dat degradatie van materialen en verbindingen tijdig wordt opgemerkt. Wanneer een lek tijdig wordt gedetecteerd kan dit op een gecontroleerde manier opgelost worden zonder grote vrijzettingen.

Financiële aspecten

Geen exacte prijsgegevens gevonden, maar de inschatting is dat de relatieve prijs niet significant hoog is.